Tekst Floortje Gunst, Foto Erik Hijwege

Saskia Beugel timmerde aan de weg. Ze werkte vijftig uur per week als marketingmanager bij uitgeverij VNU, waar ze het merk Sprout opzette en vacaturesite Intermediair­ nieuw leven inblies. Ze had, met haar toenmalige vriend, een oud klooster van 220 m2 midden in Amsterdam gekocht. In haar spaarzame vrije tijd stond Beugel op de tennisbaan, waar ze, net als in haar werk, graag de beste was. ‘Ik was prestatiegericht en gewend­ me af te meten aan mensen in mijn omgeving. Ik dacht dat het belangrijk was steeds een stapje hogerop te komen richting uitgever en elk jaar een mooiere telefoon en een hoger salaris te krijgen.’

Toen ontstonden er scheurtjes in haar ogenschijnlijk perfecte leven. ‘Ik kreeg moeite met het politieke­ spel dat gespeeld werd in de uitgeverij. Daar was ik niet goed in. Het ging niet goed met mijn relatie en ik was doodmoe van jarenlang keihard werken.’ Beugel besloot haar baan bij VNU op te zeggen. Ze vertrok voor een paar maanden naar India. Daar verbleef ze een tijdlang in een klooster aan de rivier de Ganges. Ze volgde er meditatielessen van een swami, een meester uit Rishikesh. ‘Na vijftien jaar in de ratrace te hebben gezeten, kwam ik eindelijk tot rust. De eeuwenoude levenslessen van de swami raakten me. Ik verdiepte me in de oosterse filosofieën en in yoga.’ Ze kwam op het idee in Nederland evenementenorganisatie Rishis op te zetten, die yogaworkshops organiseerde en housefeesten met een spiritueel tintje gaf, om spiritualiteit ‘uit de geitenwollensokkensfeer’ te halen. ‘Ik wilde niet langer meedraaien in de westerse prestatiemaatschappij. Het thema spiritualiteit hield me bezig, daar wilde ik iets mee doen.’ Toen Beugel in 2008 terugkwam in Amsterdam, zag ze dat er nog maar weinig yogascholen bestonden. ‘Het was precies de juiste tijd. Ik ben altijd iemand geweest die voor de troepen uit loopt.’

Ze stak al haar spaargeld in Rishis. Na een paar jaar bleek de evenementenorganisatie niet rendabel te zijn. Ze raakte in financiële problemen en trok de stekker eruit. In 2017 richt ze met een vriend It’s Just Therapy op, een platform dat therapeuten en cliënten aan elkaar koppelt. Zelf werkte ze ondertussen ook als therapeut en mindfulnesstrainer voor onder meer de gemeente Amsterdam en TomTom. ‘Ik zal nooit meer het topsalaris krijgen dat ik bij VNU kreeg. Ik kon naar een chique kledingzaak gaan en alles kopen wat ik wilde. Nu moet ik met minder toe. Maar ik heb rust in mijn lijf. Dat is heel wat waard.’

Niet iedereen in haar omgeving kon omgaan met de overstap die Beugel maakte. ‘Ik woonde in een duur huis, ging drie keer per jaar skiën en was succesvol in mijn werk. Ineens had ik geen baan meer, lag ik in scheiding en had ik financiële problemen. Ik heb in die periode ook wel een paar vrienden verloren. Dat deed pijn.’

Daar leerde ze dankzij de opleidingen die ze volgde op het gebied van spiritualiteit en psychologie mee omgaan. ‘Ik dacht altijd: iedereen moet mij aardig vinden. Ik moet die tenniswedstrijd winnen en uitgever worden. Dan hoor ik erbij. Nu ben ik niet meer zo bezig met de verwachtingen van anderen.’ Belangrijker vindt Beugel dat ze iets kan betekenen voor anderen en kan doen wat ze zelf graag wil. ‘Sinds september werk ik in de weekenden als medewerker bij de GGD. Ik wil iets kunnen betekenen in het bestrijden van het coronavirus en midden in de maatschappij staan. Dat vind ik belangrijker dan overal de beste in zijn.’

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/echte-maar-dan-anders-yoga~be8a87f7/

https://www.nrc.nl/nieuws/2012/06/22/spiritualiteit-daar-mag-een-wijntje-bij-12332496-a250475